Και πάλι παιδί

Κλειστήκαμε σε λευκά κελιά

Που τα ονομάσαμε ιδέες

Και αν δε πεθάνουμε για αυτές

Θα λέμε

Ψιθυριστά

Μόνο ψιθυριστά

Σ αγαπώ

Ο ένας στον άλλον

Για πάντα

Καταδικασμένοι

Να γίνουμε

Αυτό που φοβόμασταν μικροί

Κι όμως

Θα μαλώσω ξανά

με τα παιδία

Για το ποιος θα τα φιλάει

Κι όμως

Πάλι εγώ θα τα φιλάω

Ένα ένα

Αργά

Μέχρι το πεντακόσια

Κι όμως

Έγινα αυτό που οι γονείς μου

Μου μάθανε να φοβάμαι

Κι όμως

Ονειρεύομαι ακόμα μαμά

Όσο και αν θέλεις

Να με κρατάς ξύπνιο

Κι όμως

Αυτά τα τέρατα

που δε κατάφερες ποτέ

να σκοτώσεις

κάτω από το κρεβάτι

είναι αυτά που πασχίζεις πλέον

να τους μοιάσω

Δε μου μένει επιλογή

Θα βάλω φωτιά στο δέρμα μου

Για τι βαρέθηκα να καίγομαι από μέσα

Επανάσταση του Εγώ

Η τελευταία μου παράσταση

Αυλαία

Φώτα

Και πάμε

Ο τρελός ακροβάτης

Ακροβατώ

Στα καλώδια

Μιας παρατημένης πόλης

Θα έλεγες ότι δε βλέπεις χρώματα

Πουθενά

Εγώ όμως βλέπω

Γκρι

Μόνο γκρι

Να πνίγει τα πάντα

Σιγά σίγα

Γκρι ουρανοξύστες

Γκρι αέρας

Γκρι ζωή

Νόμιζα με είχες νικήσει

Η ατμόσφαιρα

Είναι γεμάτη

Από τοξικές σκέψεις

Και μνήμες

Έτσι κάθε βράδυ

Βγαίνω

Μήπως και πνιγώ

Από την απομόνωση

Χρειάζομαι μπογιές

Και φυτά

Για να ξαναφτιάξω

Την πόλη μου

Όχι πόρτες

Ούτε τοίχους

Τίποτα που να με περιορίζει

Σε αυτή την πόλη

Θα μυρίζει παντού αγάπη

Εσένα όμως η αγάπη σε σκοτώνει

Για αυτό μωρό μου

μη την πλησιάζεις πολύ

Θα ζούμε μαζί

Σε μια σπηλιά

Χωρίς καθαρό αέρα

Θα είμαι εγώ εκεί

Αυτός που έλεγες

Πως τα κάνει όλα ωραία

Θα ζω μια άλλη ζωή

Μη σκοτώνεις άλλους

Σκότωσε ξανά εμένα

Ένα κείμενο για έναν μεγάλο μικρό άνθρωπο

Δε ξέρω τι περίμενες από εμένα

Ότι είχα στο έδωσα

Στο είπα

Στο έδηξα

Μάλλον έπρεπε να πω,

ναι !

Γαμήσου με όσους θέλεις,

ναι !

Μη με αγαπήσεις ποτέ,

όχι !

Εγώ θα σε αγαπάω για πάντα,

ναι !

Και ας μη καταλαβαίνω τι θέλεις,

ΌΧΙ..

Είσαι μικρός

Δεν έχεις εμπειρίες

Δεν έχεις ζωή

Δεν έχεις αξία

ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟΣ

 Τελικά αξίζω ή όχι ;

Θα μου πει κανείς ;

Πως πρέπει να είμαι ;

Πως πρέπει να μιλάω ;

Πως πρέπει να φέρομαι ;

Πως πρέπει να γίνω για να μοιάζω με εσάς ;

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΜΟΙΑΣΩ

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΕΛΩ

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ

Είσαι μικρός

Δεν ξέρεις τίποτα

Είσαι μικρός

Δε μπορείς να καταλάβεις

Θάνατοι χωρίς ουσία

Ξερατά

Ιδρώτας

Νεύρα

Και λευκή κατάθλιψη

Στο είχα πει

Είμαι φτιαγμένος από στάχτη

Και καπνό

Πάω μόνο εκεί

Που ο αέρας μου επιτρέπει να πάω

Σκέφτηκα πολύ

Αν πρέπει να σου απαντήσω ή όχι

Δε με νοιάζεις

Οπότε δεν ασχολήθηκα

Αλλά νομίζω κάτι θέλω να σου πω.

Όσο λίγο και αν θέλουν να με λένε.

Αποδομώντας  τον ίδιο μου τον εαυτό.

Το πολύ σας είναι λίγο..

Δε πλανιέμαι !